hallo,
ik ben natascha 21jaar oud en woon in enschede , in juni 2008 kwam ik er achter dat ik zwanger bleek te zijn het was niet gepland nathuurlijk wand was destijds nog maar 18jaar, maar was dol gelukkig
ik had de jaren daarvoor al veel mee gemaakt en zag mijn zwangerschap als een nieuwe start in mijn leven
mijn vriend was jammer genoeg niet zo blij met het nieuws we haden al 4jaar een relatie , dus dacht we hebben al zo veel mee gemaakt dan komen we hier ook wel weer uit ..
de hele familie wist het en we kregen van allerlei leuke kadeautjes voor de kleine, vanaf de eerste dag dat ik wist zwanger te zijn zij ik dit word een jongetje mijn gevoel was zo sterk dat dat het zal zijn dus kocht ok alleen maar jongens kleertjes schoentjes en etc..
ik was zo in de wolken tot dat ik op 6augustes m,n eigen verjaardag te horen kreeg dat er iets niet goed was maar echt duidelijk waren ze niet er kwam een arts tijdens de echo en vertelde me dat ze op de echo zagen dat mijn kindje gastoschisis heeft , ik had er nog nooid over gehoord maar het klonk ernstig dus raakte behoorlijk in paniek,
ik kreeg verder geen informatie en moest de volgende dag terug komen om met een kinderarts te praten ..
toen die dag aangebroken was ging mijn inmiddels ex vriend met mee voor de 1ste keer
hier kregen we veel informatie en de vraag wat we wilden met het kindje , ik dacht wat een vraag dit is mijn kindje daar blijft iedereen van af, ze vertelden ons dat 80%van de darmpjes er uit lagen en dat de overlevings kans erg klein was de arts adviseerde ons om de zwangerschap af te breken , en we moesten hier goed over na denken , voor mij bestond er geen beslissing als mijn kindje bij me weg te laten halen, ik heb vanaf dat moment alleen maar gehuild en kon dit alles maar niet bevatten min ex was nathuurlijk hier heel makkelijk in en had zoiets van laten we er maar mee stoppen ja ja voor hem nathuurlijk erg makkelijk om te zeggen aangezien hij van af dag 1 er al niet blij mee was en niet wilde weten dat ik zwanger was voor hem was mijn zwangerschap een grote nachtmerrie..
de dag na de gesprek met de kinderarts moesten we al besluiten wat er zou gaan gebeuren ,,
door alle meningen van buiten af zoals familie en vrienden en nathuurlijk mijn ex wist ik niet meer wat ik moest doen en wat de juiste beslissing zou zijn , de artsen hebben nog even met me gepraat en vertelden me dat de baby naar de geboorte veel pijn zal hebben en dat wilde ik nathuurlijk niet na al dat ingepraat op mij besloot ik dat ik mijn kindje moest laten gaan tenslotte wilde ik niet dat mijn kindje pijn zou lijden,
na deze grote beslissing kreeg ik meteen de vraag of ik mijn kindje weg wilde laten halen via een abortus
of via ween opwekkers van beide zou hij niets mee krijgen werd mij verteld dat was wel een gerust stelling voor mij
ik koos voor ween opwekkers wand ik wilde me kindje nog in mijn armen sluiten,
ik was 16 weken zwanger en 3 dagen, op 10-08-08 kreeg ik medicijnen mee die ik om bepaalde tijd moest innemen
en 11-08-08 moest ik om half 9 in het ziekenhuis zijn ..
aangekomen op het ziekenhuis
je kunt nathuurlijk voor stellen dat ik hier helemaal kapot van was ik kreeg een mooie grote kamer die ze de huiskamer noemden naar een tijdje kwam de arts en ging me vertellen dat ze ween opwekkers in gingen brengen om de ween opgang te maken , ik was deze dag niet me zelf ik kon nergens andwoord op geven als er wat gevraagt werd mijn hoofd liep over en ik wist het allemaal niet meer , heel mijn leven storte in na al die ellende die ik al had mee moeten maken was dit de druppel die de emmer liet over lopen
eerst word ik van 4 tot 12 jaar misbruikt en mishandeld door mijn eigen pa
dan als ik 12 ben krijg ik diabetes , problemen op school en de scheiding van mijn ouders als ik 16 ben
op straat gezet door mijn eigen moeder , en moeten leven over al en nergens en uiteindelijk in een gast gezin
dit heeft mijn leven al zo ver kapot gemaakt dat ik dit echt niet meer aan kon
elke dag knokken tegen de verleden die me achter volgt
ik sta op en denk weer een nieuwe fucking kut dag en voor de mensen om me heen het leuke altijd vrolijk meisje dat alles aan kan ,,
maar na alles word dan ook nog mijn kindje van me af gepakt
ik heb hem na de geboorte nog twee keer vast gehad en wilde hem graag mee nemen naar huis om hem te begraven zodat ik nog iets voor mijn gevoel van hem had, en een plekje had hem te bezoeken zodat we tog nog een beetje bij elkaar konden zijn,, maar zelfs dit werd me niet gegund , mijn ex liet dat niet toe het kindje moest maar in het ziekenhuis blijven
uiteindelijk is hij gecrimeerd en verstrooid bij het ziekenhuis en was alles wat ik nog van hem over had echo foto,s en een foto van de geboorte..
mijn hele leven storte in en uiteindelijk had ik de energie niet meer om door te gaan met mijn leven en wilde er uit ontsnappen ik verliet mijn ex en probeerde me te beroven van mijn leven en ben uiteindelijk meerdere keren opgenomen geweest in het zieken huis, toen ik me geen raad meer wist men ik bij een goede vriend in huis gaan wonen en probeerde er wat van te maken , dat lukte redelijk beetje bij beetje nathuurlijk, tot dat de vriend tog niet z,n goede vriend blijkt te zijn en je in je slaap wakker maakt en je verkracht en ja hoor een paar maand later blijkt ik ben zwanger van een verkrachter..
ik ben altijd tegen abortus geweest maar deze keer legte ik de mening opzij
mijn kindje was nog geen 2maand overleden en was ik al weer zwanger door een verkrachter dit was niet de manier waarop ik mijn leven weer op de rit wilde krijgen,
mijn leven was niets meer en wilde niet meer na dat ik me een overdocis insuline toegediend had kwam ik op een psygiatriche gesloten afdeling waar ik 5 weken heb moeten wezen..
na 2 maand ben ik een nieuwe liefde tegen gekomen wel is waar een vrouw wand met een man moest ik niets meer te maken hebben , met haar is mijn leven een stuk draag zamer en ben ik erg gelukkig met haar
en zijn we bezich met ivf maar ben erg bang,, maar hou de moet er in ..
voor de mensen die dit lezen blijf vechten ook al is het leven moeilijk…
heel veel liefs natascha